Terug konden we even genieten van een echt wintergevoel. De sneeuw was duidelijk aangekondigd en had me bijgevolg voorbereid op deze winterprik. Behalve vorige week was het al enkele jaren geleden dat de polder nog eens onder een laag sneeuw lag. 

De kolganzen zaten nu als het ware in een witte woestijn, fotografisch was dit zeer dankbaar. Het was duidelijk dat de sneeuw goed plakte, niet alleen de takken maar ook de rietstengels hingen vol sneeuw. Reeds tegen de middag viel de sneeuw van de takken en was de dooi ingezet. Hoedanook het was een zalig gevoel om even alleen te vertoeven in de witte woestijn.