Naar aanleiding van de BBC reportage " Bulgaria's abandoned children" die te zien was op Canvas en één week later op één willen wij ( vilda en mezelf) ook een klein steentje bijdragen om die mensonterende toestanden te doen stoppen waarin de verlaten kinderen zich bevinden in het opvangtehuis.

Ik was in totaal meer dan acht maand in Bulgarije en heb de verschillende berggebieden bezocht ( Balkan, Rila, Pirin en Rhodopi) alsook een aantal natuurgebieden langs de Zwarte zee.

Eerstdaags zullen een aantal natuurbeelden van Bulgarije op de site komen. De opbrengst van die Bulgarije-beelden zal geschonken worden aan het project dat Chris Dusauchoit gestart is naar aanleiding van de reportage. Milen, Didi, Vasky, Stojan en alle andere kinderen van het tehuis hebben recht op een menswaardig leven.

Hieronder enkele beelden van Bulgarije.

Stara Planina of Balkan massief in de buurt van Sofia.

Balkan massief.

Belogradzik, een deel van het Balkan massief.

Zwarte zee.

De hoogst toppen van het Balkan massief

Shevged die ons druiven komt brengen ergens in het Rhodopi gebergte.

Baba Ache, de vrouw van Shevged.

Het voorbije weekend had ik het geluk om bij een grote groep kolganzen te vertoeven.

Verborgen in een schuilhut, die ik in een sloot had geplaatst, kon ik gedurende de ganse dag de ganzen fotograferen en observeren.

In de Meetjeslandse polders vertoeven elke winter enkele duizenden kolganzen. Dit zijn ganzen die hier enkel te zien zijn in de winter, ze broeden op de Siberische toendra's. Tijdens hun verblijf in de lage landen zijn ze vooral te vinden op graslanden waardoor ze bij de boeren niet zo geliefd zijn. Hoedanook hebben we een grote verantwoordelijkheid tegenover de overwinterende ganzen en genieten ze een terechte bescherming.

De laatste jaren valt het op dat de ganzen steeds minder lang in hun overwinteringsgebieden blijven, dit als gevolg van de opwarming van de aarde.

Mooie winterdagen in het Meetjesland

Bezoek in de tuin.

Gisteren kreeg ik bezoek van een sperwervrouwtje, die een merel had buit gemaakt, in mijn tuin. Door het keukenraam zag ik de sperwer zitten op een hoop gemaaid gras, op 7 meter van het venster. Zeer voorzichtig heb ik het raam geopend, door het geluid keek ze gedurende enkele minuten op maar ze bleef gelukkig zitten en begon de merel te ontdoen van zijn pluimen. Op handen en voeten kroop ik door het huis, zodat ze mij zeker niet zou opmerken, om mijn fotomateriaal te nemen. In het begin was ik zeer voorzichtig tijdens het fotograferen, maar ik merkte vlug dat ze zich niet stoorde aan het geluid van de camera.

Het licht was hard en de achtergrond was druk, dus ik wou zou dicht mogelijk komen om verticale beeldvullende beelden te kunnen nemen om zo min mogelijk storing te hebben van de achtergrond. Daardoor moest ik één poot van het statief buiten op de vensterbank zetten om het objectief ter hoogte van het venster te kunnen plaatsen. Ook dit bleek geen probleem te zijn voor de sperwer, ze keek zelfs geen moment op en bleef maar rustig verder eten.

Na ongeveer een uur was de prooi verorberd alsook mijn drie geheugenkaartjes.