De Braakman, in Zeeuws-Vlaanderen, is voor mij steeds als het ware een exotisch natuurgebied geweest. Ik herinner me mijn eerste bezoeken aan de Braakman, in de jaren zeventig met de wielewaaljongeren. In de winter waren de velduilen bijna altijd aanwezig op de noordelijke dijk naast de Braakmankreek.

De Braakman was aanvankelijk een zijarm van de Westerschelde, ontstaan in de veertiende en vijftiende eeuw tijdens de Elisabethsvloed. In 1952 werd de Braakman afgesloten en er werd 500 ha bos aangeplant.

Het natuurgebied maakt nu deel uit van de Ecologische Hoofdstructuur en in 2011 was de inrichting klaar. Braakman-noord is nu 320 ha groot. Het is een gebied waar je kan fietsen, wandelen en struinen door de natuur.

De westgeul is steeds mijn favoriete plek geweest, er zijn hier immers vele gradiënten aanwezig, als zout-zoet, droog-nat en dit met een kalkrijke bodem.¨Planten die typisch zijn voor duinvalleien kan je hier terugvinden als parnassia en vele verschillende soorten orchideeën.

Deze foto is genomen aan de westgeul. Na een koude nacht was het s'morgensvroeg bij zonsopkomst een prachtig moment bij de Westgeul.

L

Het was dit jaar ongeveer rond 20 maart dat bruine kikkers en gewone padden in poelen druk bezig waren met het nageslacht.

Dit jaar verliep de trek naar de voortplantingspoel zeer gespreid, omdat er niet veel avonden geweest waren met ideale trekomstandigheden. Ideale omstandigheden voor de trek van de amfibieën is warm en vochtig weer.

Deze foto is genomen in een poel in het Drongengoedbos. Met een gesloten bak die drijft in het water, waarin mijn camera, kan ik juist onder de waterlijn fotograferen. Via een hoekzoeker kan ik van bovenaf in mijn camera kijken, en zien wat er gebeurd onder water. De eisnoeren zijn typisch voor de gewone pad.

Eind januari 2012 is men beginnen graven om het verloren stuk Vrouwkeshoekkreek in ere te herstellen.

In 1967 is de kreek opgevuld met baggerspecie uit het Leopoldkanaal. Tot 1967 was de kreek een kil met veel riet, zo heb ik het mijn oude buurman nog horen verwoorden. Hij had er nog otters gevangen en ander wild in de jaren 50. Ik was zeer geïnteresseerd want mijn tuin paalt immers aan de weide dat vroeger kreek was. Ongeveer 20 jaar geleden heeft Natuurpunt, toen nog Natuurreservaten VZW, de weide gekocht. De weide werd vanaf dat moment extensief begraasd door runderen en paarden.

De mensen van Natuurpunt maakten zicht sterk dat ze de weide ooit in kreek terug zullen herstellen. Op een gegeven moment werd die droom werkelijkheid, want het project werd door Europa goedgekeurd in functie van waterberging. Dankzij Natuurpunt, de Provincie en de Gemeente Sint-Laureins is dit project werkelijkheid geworden. Het gebied krijgt nu ook een waterbergende functie wat de kans op overstromingen in de omgeving vermindert.

Op 30 januari is men beginnen graven aan de kreek, en een maand later was de klus af behalve afwerking als een nieuwe sluis en sloot. De grond werd met grote vrachtwagens naar Breskens gevoerd en werd gebruikt om de zeedijk te versterken in het kader van het project "zwakke schakels".

De nieuwe kreek was even wennen , zwanen en andere watervogels vlogen nu immers recht op mijn huis af richting de nieuwe kreek. Grutto’s en scholeksters waren de eersten die de oevers van de kreek koloniseerden.

Op de luchtfoto kan je duidelijk de opgevulde kreek zien. Linksonder waar de kreek intact is gebleven is Nederlands grondgebied en hier noemt de kreek "de Blokkreek".

Dat was de weide juist voor de graafwerken.

De eerste twee weken van februari was het nog eens een winteroffensief vanuit de oude doos. Het was zo erg dat bij onze noorderburen de elfstedentocht-koorts terug oplaaide.

De tocht is niet kunnen doorgaan, vooral door het laagje sneeuw die de koude temperaturen temperde en bijgevolg het ijs niet overal dik genoeg was.

Maar het laagje sneeuw was juist genoeg om luchtfoto's te nemen in de polder. Deze luchtfoto is genomen te Assenede, het is de Grote kil of het Hollandsgat met de Kleine kil. Vanuit de lucht was de polder als het ware een wit deken met vele tekeningen.

De ijssculpturen zijn genomen in het begin van het winteroffensief, omheen enkele rietstengels in een sloot vormde zich het eerste ijs.